dünyanın en zor şeyi

şişenin dibini gördüm yine.
böyle zamanlarda yazasım geliyor seni.
her saniye biriktirdiğim tüm duyguları haykırıp, sıyrılasım geliyor.
alkol cesaret veriyor.
aşağıdaki yazıyı okuyanlar ölmeyi bile beceremediğimi düşünecekler.
Evet sanırım tek yeteneğim sevebilmek. tek suçum normal bir erkek olamamak.
gelsem şimdi.
seni seviyorum desem.
içimde hiç kötülük yok. gitme. küsme bana.
ayırma yollarını desem.
şimdiye kadar güvenip yattığın o yatağa yine girer misin benimle?
sana sarıldığımda iter misin?
peki ya saçlarını okşadığımda?
seviyorum olm seni dediğimde peki?
hep aklında dolanır mı duyduğum aşk?
ürkütür seni.
belkide biliyorsun. sadece duymadığın için böylesine rahatsın.
en son birlikte uyuduğumuzda, alnının alnıma değmesiyle uyanmıştım.
yeni doğmuş bebekler gibi uyuyordun.
hiç uyumadım bir daha
şidmi sen varsın aklımda.
uyumadan sen, uyandığımda sen.
iki günde bir mutlaka rüyamda görüyorum seni.
su içerkende sen varsın, yemek yerkende.
dünyanın en zor şeyini sırtlanmış, koşmaya çalışıyorum.
ben böyle olmak istemedim.
bunu ben istemedim.
istem..